Με το χαρτί της απόλυσης στο χέρι αποχαιρέτησαν τα μνημόνια οι παρατασιούχοι στην Χαλκίδα.

Σήμερα, την μέρα που γιορτάζουμε την έξοδο από τα Μνημόνια, δεκάδες συμβασιούχοι και παρατασιούχοι στο Δήμο Χαλκιδέων, έχοντας χάσει πρωτόδικα το δικαστήριο πήραν στα χέρια τις απολύσεις τους. Μαζεμένοι αρκετοί στην έξοδο  του Δημαρχείου  με παγωμένη την θλίψη στα πρόσωπα, μεσήλικες και προς την τρίτη ηλικία, οικογενειάρχες με υποχρεώσεις και στόματα να θρέψουν, θύματα της μοναδικής ικανότητας των πολιτικών να κτίζουν πελατειακές σχέσεις, να τάζουν ελπίδες και κατόπιν να τις κάνουν θρύψαλα, σίγουρα δεν θα μπορούσαν να συμμεριστούν την αισιοδοξία και την χαρά του Πρωθυπουργού. Τι πιο έντιμο να τους έλεγαν από την αρχή ότι προσλήφθηκαν για οκτώ μήνες και μετά τον επόμενο χρόνο να ξαναπροσπαθήσουν πάλι ή ακόμη πιο έντιμο να κλείσει μία και καλή η φάμπρικα των συμβασιούχων και να υποχρεωθούν οι Δήμοι να καλύψουν τις ανάγκες μόνο με μόνιμο ή αορίστου χρόνου προσωπικό; Υποχρεώθηκαν τελικά οι Δήμοι να παρατείνουν τις συμβάσεις να καλύψουν επίσης τις θέσεις με μόνιμο προσωπικό χωρίς να δοθεί ούτε ένα ευρώ για την μισθοδοσία τους. Επειδή βέβαια οι ευθύνες θα πέσουν στον κοντινότερο, τον Δήμαρχο, ως συνήθως, μήπως πρέπει να σκεφθούν όλοι οτι οι νόμοι ψηφίζονται στην Βουλή και οι Δήμοι τους εφαρμόζουν; Και ακόμη περισσότερο να σκεφθούμε πως να μπει οριστικό τέλος στην άθλια συναλλαγή με αντίτιμο τις ελπίδες των βιοπαλαιστών αυτών που ψάχνουν μία θέση στον ήλιο;
 Μήπως πέρα από τα πανηγύρια κάποιος πρέπει να ζητήσει από αυτούς τους απολυμένους ένα συγνώμη , να σταθεί κοντά τους χωρίς να  δώσει καμία άλλη υπόσχεση;