Αρχαίο Θέατρο της Ερέτριας. Ανοίγει ύστερα από 40 χρόνια με τρεις παραστάσεις τον Σεπτέμβριο

Με Αισχύλο, Σοφοκλή και Ευρυπίδη ανοίγει τις πύλες του, ύστερα από τέσσερις δεκαετίας, το Αρχαίο Θέατρο της Ερέτριας από 21 έως 23 Σεπτεμβρίου 2018.

Οι εργασίες αναστήλωσης του εμβληματικού θεάτρου, η πρώτη οικοδομική φάση του οποίου χρονολογείται στο τελευταίο τρίτο του 4ου αιώνα π.Χ., πραγματοποιούνται ήδη, με τη χρηματοδότηση της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας.

Πρόκειται για ένα πιλοτικό Φεστιβάλ Αρχαίου δράματος στη Στερεά Ελλάδα, καρπός μιας συνεργασίας ανάμεσα στον Δήμο Ερέτριας και το Κέντρο Κλασικού Δράματος και Θεάματος του Παντείου Πανεπιστημίου.

Θα παρουσιαστούν έργα και των τριών αρχαίων τραγικών Αισχύλου, Σοφοκλή και Ευρυπίδη.

– Οι «Πέρσες» του Αισχύλου από το Κέντρο Κλασικού Δράματος και Θεάματος του Παντείου σε μετάφραση και σκηνοθεσία Γιάγκου Ανδρεάδη.

-Ο «Οιδίποδας Τύραννος» του Σοφοκλή με σύμπραξη της εταιρείας «Λάιος» της Θήβας και του συλλόγου «Δήλια Δρώμενα» της Τανάγρας σε μετάφραση Μίνωα Βολανάκη και σκηνοθεσία Θανάση Αντωνίου και τέλος

-Η «Ελένη» του Ευριπίδη του Θεάτρου Χαλκίδας σε μετάφραση Δημήτρη Δημητριάδη και σκηνοθεσία Γιάννη Κατσάνου.

Το πλήρες πρόγραμμα των παραστάσεων, που θα συνεχιστούν στην Αθήνα, στο θέατρο «Ροές» και σε άλλες πόλεις, θα ανακοινωθεί προσεχώς.

Το αρχαίο θέατρο Ερέτριας βρίσκεται στη συνοικία Θεάτρου, στον δήμο Ερέτριας και ακολουθεί την τριμερή διάρθρωση των ελληνιστικών θεάτρων: κοίλο, ορχήστρα και σκηνικό οικοδόμημα.

Από την πρώτη οικοδομική του φάση σώζονται μόνο τα θεμέλια του σκηνικού οικοδομήματος και των παρασκηνίων. Δεν έχει γίνει, μέχρι τώρα, γνωστή η κάτοψη της ορχήστρας και η διαμόρφωση του κοίλου.

Η σημερινή μορφή του κοίλου και της ορχήστρας ανήκει στη δεύτερη φάση (περίπου στο 300 π.Χ.). Σε αυτή τη φάση το θέατρο έγινε μνημειώδες και με πολλές αρχιτεκτονικές και καλλιτεχνικές λεπτομέρειες. Το κοίλο του που δεν στηρίζεται στο φυσικό λόφο, αλλά σε τεχνητό ημικυκλικό ανάχωμα, ήταν χωρισμένο με δώδεκα κλίμακες σε έντεκα κερκίδες και διέθετε προεδρία για τους επισήμους. Η χωρητικότητά του ήταν 6.000 θεατές περίπου. Η κυκλική ορχήστρα του (διάμετρος 22 μ.) που την περιέτρεχε ένα ημικυκλικό κανάλι ομβρίων υδάτων, συνδεδεμένο με δύο υπόγειους αγωγούς, ήταν καλυμμένη με κονίαμα και διακοσμημένη με δίχρωμα σχέδια που απεικόνιζαν κλήμα και σταφύλια. Η σκηνή, που ανήκει στον τύπο με υπερυψωμένο προσκήνιο, συνδεόταν με την ορχήστρα με ένα υπόγειο θολωτό πέρασμα το οποίο εξυπηρετούσε τη σκηνοθετική αποκάλυψη του Κάτω Κόσμου, όταν οι ανάγκες του θεατρικού έργου το απαιτούσαν.

Κατά την τρίτη οικοδομική φάση, μετά το 198 π.Χ. επεκτάθηκε το σκηνικό οικοδόμημα με την προσθήκη δύο διακοσμημένων με ζωγραφικά σχέδια πτερύγων και τοποθετήθηκε ένα προστατευτικό κιγκλίδωμα στην πρώτη σειρά των εδωλίων, προκειμένου να προστατεύονται οι θεατές κατά τους αγώνες των μονομάχων που λάμβαναν χώρα στο θέατρο.

Η κατάσταση διατήρησης του θεάτρου έχει ως εξής: Διατηρείται περίπου το ένα πέμπτο του αρχικού συνόλου του κοίλου, το μεγαλύτερο μέρος των λίθινων εδωλίων έχει διαρπαγεί, τέλος σώζονται οι κατώτεροι δόμοι από ασβεστολιθικές λιθοπλίνθους των αναλημμάτων που στήριζαν τις επιχώσεις του κοίλου στις παρόδους και του σκηνής.