Η ΜΑΡΙΑ ΜΟΙΡΩΤΣΟΥ ΑΠΟ ΤO ΒΕΛΟΣ, ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ, ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΡΔΙΑΣ»

 Διάβασε περισσότερα ΕΔΩ: http://www.tovima.gr/science/article/?aid=456094

Η Καθηγήτρια Μαρία Μοιρώτσου

Tι έχει για σήμερα το πρόγραμμα (της αναγεννητικής ιατρικής); Μια νέα τεχνική  επαναπρογραμματισμού ενηλίκων κυττάρων η οποία υπόσχεται σε μια δεκαετία – αν όχι λιγότερο – να αλλάξει το... πρόγραμμα της ζωής πολλών ατόμων με καρδιακή ανεπάρκεια προσφέροντάς τους καλύτερη ποιότητα (αλλά και ποσότητα) ζωής. Η τεχνική που αφορά τη χρήση μικρών μορίων RNA (microRNA, «στενοί συγγενείς» του DNA που έχει αποδειχθεί ότι αποτελούν σημαντικούς ρυθμιστές της λειτουργίας των γονιδίων) ανήκει σε ειδικούς του Πανεπιστημίου Ντιουκ της Βόρειας Καρολίνας, μεταξύ των οποίων και η ελληνίδα επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Καρδιαγγειακής Ερευνας κυρία Μαρία Μοιρώτσου. Η νέα τεχνική καταργεί την ανάγκη χρήσης βλαστικών κυττάρων αλλά και γονιδίων τα οποία μελετώνται τα τελευταία χρόνια για την αποκατάσταση των βλαβών του μυοκαρδίου αλλά συνδέονται και με προβλήματα σε ό,τι αφορά την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά τους. Θέτει έτσι εντός της ερευνητικής αρένας έναν νέο, ισχυρό παίκτη ο οποίος δίνει ελπίδα σε εκατομμύρια καρδιοπαθείς (και όχι μόνο) ότι θα βγουν κάποια ημέρα νικητές στο σημαντικότερο «παιχνίδι», αυτό της ζωής

Οι «καμικάζι» της γενετικής

Η επίκουρη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ντιουκ κυρία Μαρία Μοιρώτσου.

Η μέθοδος επαναπρογραμματισμού ενηλίκων κυττάρων με χρήση microRNA συνδέεται με σημαντικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τις άλλες αντίστοιχες μεθόδους, όπως η χρήση γονιδίων, σύμφωνα με την κυρία Μοιρώτσου. «Κατ’ αρχάς τα  microRNA είναι πολύ μικρά μόρια τα οποία αποτελούν σημαντικούς ρυθμιστές της έκφρασης εκατοντάδων γονιδίων μαζί και παίζουν καθοριστικό ρόλο στον προσδιορισμό της “μοίρας” των κυττάρων. Ετσι μπορούμε να χειριστούμε πιο εύκολα αυτά τα μόρια και να αλλάξουμε κατά βούληση την “υπογραφή” των κυττάρων. Συγχρόνως όταν τα microRNA εισέρχονται στο κύτταρο δεν προκαλούν εφ’ όρου ζωής γενετικές αλλαγές, όπως συμβαίνει με τα γονίδια, ενώ έχουν και μικρό χρόνο ζωής με αποτέλεσμα να εκτελούν το καθήκον τους και να “εξαφανίζονται” χωρίς να υπάρχει φόβος ότι θα προκαλέσουν προβλήματα». Παράλληλα ένα άλλο πλεονέκτημα της τεχνικής αφορά τα «οχήματα» που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά των microRNA εντός του οργανισμού. «Δεν πρόκειται για ιούς που έχουν συνδεθεί με φόβους όπως η καρκινογένεση αλλά για “αθώα” λιπίδια. ‘Ολα αυτά μας κάνουν να πιστεύουμε ότι θεωρητικώς η συγκεκριμένη μέθοδος μπορεί να εφαρμοστεί με μεγαλύτερη επιτυχία αλλά και ασφάλεια στον άνθρωπο σε σύγκριση με τις υπόλοιπες».