Εκδήλωση και πορεία για το Πολυτεχνείο στην Χαλκίδα

Από νωρίς  γέμισε με νεολαία, εργάτες, αυτοαπασχολούμενους και γυναίκες  η πλατεία της αγοράς στη Χαλκίδα, όπου πραγματοποιήθηκε η Συγκέντρωση του ΠΑΜΕ για το Πολυτεχνείο. Στη  συγκέντρωση και την πορεία που ακολούθησε ακούστηκαν συνθήματα  όπως :«Στήριξη - φροντίδα, για τους πρόσφυγές - όχι σε πνιγμούς, και κέντρα – φυλακές» και «Το Πολυτεχνείο ζει έξω οι αμερικανοί».

Την ομιλία εκ μέρους του ΠΑΜΕ απεύθυνε ο Θέμος Βασιλείου, γραμματέας της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Χαλκίδας.

Στη συνέχεια ακολούθησε πορεία στους δρόμους της Χαλκίδας και κατέληξε στο μνημείο της Εθνικής Αντίστασης στην παραλία όπου κατατέθηκαν στεφάνια από το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ και την ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ.

Ο Θ. Βασιλείου στην ομιλία του τόνισε, ανάμεσα σε άλλα:

«Κλείνουν σήμερα 42 χρόνια από το Νοέμβρη του 1973. Η Εργατική Τάξη τιμάει τους αγώνες του παρελθόντος όχι για να κάνει μνημόσυνα.

Ο ηρωικός εκείνος ξεσηκωμός των εργαζομένων και της νεολαίας και της νεολαίας, αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη. Δείχνει το δρόμο για τη συλλογική, μαζική οργάνωση και δράση ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών της εκπροσώπων, κόντρα στο νέο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Οι μεγάλοι λαϊκοί  - εργατικοί αγώνες αποτελουν πηγή δύναμης, πείρας , αισιοδοξίας για το λαό και τη νεολαίας.

Η Χούντα των συνταγματαρχών ήταν φαινόμενο του Αμερικανικού ιμπεριαλισμού αλλά και του ντόπιου κεφαλαίου. Ήρθε ως  απαίτηση της ντόπιας και ξένης αστικής τάξης, για να εξυπηρετήσει την κερδοφορία τους, καταπνίγοντας ταυτόχρονα την αντίσταση του λαού. Άλλωστε αυτά πάνε μαζί και τότε και σήμερα. Τα μονοπώλια κερδοφοριών μόνο σε βάρος της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και μόνο με αυτόν τον τρόπο. Τα συμφέροντα των δυο τάξεων είναι ασυμβίβαστα, είναι αντίθετα. Αυτό προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρύψουν η Συγκυβέρνηση και οι υπόλοιποι απολογητές του καπιταλιστικού συστήματος. Γι αυτό και δίνουν στο εορτασμό ένα γενικά και αόριστο αντιδικτατορικό χαρακτήρα. Κρύβουν ότι οι φασίστες της χούντας εξυπηρετούσαν ακριβώς τα ίδια συμφέροντα με όλες τις μεταπολιτευτικές και τη σημερινή κυβέρνηση.

Αυτό το σύστημα αλώστε υπηρετεί και το ναζιστικό μόρφωμα, η εγκληματική οργάνωση, της Χ.Α. Είναι γνωστό πως για να προστατευτούν τα συμφέροντα των εφοπλιστών έχουν φτιάξει συμμορίες που χτυπάνε το εργατικό κίνημα, ιδιαίτερα στους χώρους που ενδιαφέρει το εφοπλιστικό κεφάλαιο.

Μπορεί το αστικό κράτος να μην έχει ανάγκη σήμερα τη δικτατορία ως μορφή διακυβέρνησης. Όμως ζούμε στο σύστημα της δικτατορίας των μονοπωλίων  και στην εξουσία του κεφαλαίου. Όλοι αυτοί που και με αφορμή την εξέγερση του Πολυτεχνείου, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα στο όνομα της «Δημοκρατίας», της «Ελευθερίας» και της «Δικαιοσύνης», ας ρωτήσουν που πάνε όλα αυτά όταν περνάει ο εργάτης της πύλη του εργοστασίου. Που πάει η ουσία αυτών των βαρυσήμαντων λέξεων, όταν στο όνομα της διαφύλαξης των κερδών, καταπατούνται ακόμα και στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα Κατακτημένα με αγώνες φυσικά.  Φτάνουν να κάνουν τέτοια τιμή στους δήθεν συμάχους που έχουν το θράσος να σβήνουν από τις φωτογραφίες στα σχολικά βιβλία τα συνθήματα « Έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ» δεν είναι ούτε οι Αμερικάνοι, ούτε το ΝΑΤΟ σύμμαχοι του Ελληνικού λαού. Είναι όμως σύμμαχοι των Ελλήνων κεφαλαιοκρατών, στο όνομα το δικό τους η κυβέρνηση πριν λίγο καιρό τους έλεγε «Ευχαριστώ». Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ και οι άλλες δυνάμεις του ιμπεριαλισμού  βομβαρδίζουν τις χώρες της Μέσης Ανατολής, στο όνομα της εδραίωσης των συμφερόντων στην περιοχή, ενώ δεν διστάζουν να χρηματοδοτήσουν και να εξοπλίσουν ακραίες δυνάμεις όπως έκαναν παλαιότερα με τους Ταλιμπάν κι όπως κάνουν σήμερα με το ISIS.

Το μακέλεμα το Γαλλικού λαού μέσα στη χώρα του είναι το λάδι στη φωτιά που χρειάζονταν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για να προχωρήσουν τα πολεμικά τους σχέδια στη Συρία. Οι επιθέσεις στη Γαλλία έρχονται να προσθέσουν στη μεγάλη πια λίστα των γεγονότων όπου οι λαοί καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Εκτός από αφορμή για ιμπεριαλιστική επέμβαση, το τελευταίο αιματηρό χτύπημα αποτελεί και δικαιολογία για την ένταση των μέτρων καταστολής του λαϊκού κινήματος, ήδη η γαλλική κυβέρνηση ετοιμάζεται να τροποποιήσει το σύνταγμα σε άρθρα τα οποία μέχρι τώρα έστω και στοιχειωδώς προστάτευαν τα δικαιώματα των προσφύγων. Η τρομοκρατία δεν έχει καμία σχέση με το λαϊκό κίνημα. Πάντοτε, όπως και σήμερα, χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να χτυπηθούν τα λαϊκά δικαιώματα. Για να ενεργοποιηθούν αντιδραστικά αντανακλαστικά και ένταση των ρατσιστικών φαινομένων και ξενοφοβίας. Η ιμπεριαλιστική επέμβαση που ετοιμάζεται θα εντείνει τα προσφυγικά ρεύματα. Το λαϊκό κίνημα δεν πρέπει να το επιτρέψει. Να μην επιτρέψουμε να χτυπήσουν την προσφυγιά αυτού που τη δημιουργούν. Με έμπρακτη αλληλεγγύη αλλά και με πολιτική καταδίκη των υπευθύνων και οργανωμένο αγώνα, να αντιμετωπίσουμε την ολόπλευρη επίθεση στα δικαιώματα και τη ζωή της παγκόσμιας εργατικής τάξης.

Διεκδικούμε το δικαίωμα στη ζωή με αξιοπρέπεια, γιατί εμείς τα φτιάχνουμε όλα, εμείς παράγουμε τον πλούτο, σε εμάς ανήκει. Εμείς δουλέψαμε για τα κέρδη τους, η δική μας εργασία προκάλεσε την ανάπτυξη τους, η δική μας σκληρή δουλειά θα δημιουργήσει την όποια ανάκαμψη θα έχουν στα δικά μας τσακισμένα δικαιώματα θα πατήσει όποια επένδυση κι αν κάνουν. Δεν τους χρωστάμε τίποτα. Μας τα χρωστάνε όλα. Αλλά δεν μας παραδώσουν τίποτα χωρίς μάχη, το αντίθετο, το κεφάλαιο, τα κόμματα που το υπηρετούν, αλλά και οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες δουλεύουν ακατάπαυστα για να καταστείλουν τον αγώνα των εργαζομένων.

Ορμώμενοι από την επιτυχία και τη σκληρή μάχη της απεργίας της περασμένης βδομάδας να συνεχίσουμε σε αυτό το δρόμο, κλιμάκωσης σε όλες τις δυνατές μορφές. Δίνουμε τη μάχη ώστε πλατύτερα λαϊκά στρώματα να υιοθετήσουν το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, να το κάνουν υπόθεση καθημερινής πάλης.

Δυναμώνουμε την καθημερινή δράση με όπλο τους μεγάλους αγώνες του λαού μας. Μας δείχνουν το δρόμο οι εργάτες και οι νέοι αγωνιστές  που έδωσαν τη ζωή τους για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση. Έτσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς μας, συνεχίζοντας τους αγώνες τους. Να μας βρουν μπροστά τους σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε χώρο εκπαίδευσης. Δημιουργούμε εστίες αντίστασης παντού δεν τους αφήνουμε σε χλωρό κλαρί. Συνεχίζουμε με πίστη και αισιοδοξία τον αγώνα. Αυτή άλλωστε είναι η καλύτερη στιγμή στον ηρωικό αγώνα των αγωνιστών του Πολυτεχνείου.»