Δημήτρης Κατσούλης: Κυνικά προκλητική η απάντηση Σπίρτζη στην Βουλή για τα διόδια στο Σχηματάρι- Χαλκίδα.

Το θέμα της εγκατάστασης Διοδίων στο δρόμο Σχηματάρι- Χαλκίδα επανήλθε στο προσκήνιο ενώ σήμερα, Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015, και ενόψει της – τελικά ματαιωθείσας- συνάντησης επιτροπής φορέων της Εύβοιας με τον αρμόδιο Υπουργό Υποδομών κ. Σπίρτζη διοργανώθηκε  κινητοποίηση με πρωτοβουλία του Δήμου Χαλκιδέων.

Προηγήθηκε, προχθές, 16 Νοέμβρη 2015, η συζήτηση στην Βουλή όπου ο Υπουργός απάντησε σε σχετική Επίκαιρη Ερώτηση του Βουλευτή Ευβοίας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιώργου Ακριώτη. Είχε προηγηθεί προ εβδομάδων η σύσκεψη των φορέων της Εύβοιας όπου συζητήθηκε το θέμα και αποφασίστηκε η διεκδίκηση της ματαίωσης των διοδίων, για άλλη μία φορά.

Από την απάντηση του Υπουργού ( Βλ. http://www.euboia2020.blogspot.gr/2015/11/blog-post_17.html)  διαπιστώνεται ότι ο κ. Σπίρτζης θεωρεί το ιδιαίτερο διακύβευμα των συγκεκριμένων διοδίων υποδεέστερο, αν όχι ανύπαρκτο, και κατανοεί τη διεκδίκηση ως μία συνήθη διεκδίκηση τοπικής κοινωνίας κατά των διοδίων. Είναι βέβαιο ότι με μία τέτοια άποψη δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να διαπραγματευτεί με θετικό αποτέλεσμα για την τροποποίηση της σύμβασης και την αφαίρεση του δρόμου Σχηματάρι – Χαλκίδα από την σύμβαση παραχώρησης και συνεπώς την ματαίωση της εγκατάστασης των διοδίων. Εξάλλου ο ίδιος υποστήριξε ότι η Βοιωτία και η Αττική έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα. Φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται ότι στην Εύβοια   το πρόβλημα είναι άλλο. Εδώ θα πληρώνουμε για την κατασκευή ενός δρόμου που δεν θα χρησιμοποιήσουμε, δεν θα έχουμε κανένα ανταποδοτικό όφελος, αλλά αντιθέτως θα πληρώνουμε για να περάσουμε στα «σύνορα» της υπόλοιπης Ελλάδας βγαίνοντας από έναν νομό όπου η Πολιτεία, αυτή που δέσμευσε διαχρονικά σε αυτή την σύμβαση, δεν έχει κάνει τίποτε για την απόδοση ενός στοιχειωδώς ασφαλούς και σύγχρονου οδικού δικτύου. Αντιθέτως μας καταδικάζει στην χρήση ενός φονικού και απαρχαιωμένου οδικού άξονα. Ακόμη πιο ανεπίτρεπτο για Υπουργό και μάλιστα συνδικαλιστή του ΤΕΕ, να παραπέμπει στην Περιφέρεια, ίσως και στους Δήμους, για να αναλάβουν την ευθύνη της προώθησης των οδικών έργων της Εύβοιας, λες και το ζητούμενο είναι το επαρχιακό και δημοτικό δίκτυο και όχι το εθνικό που είναι αρμοδιότητας του Υπουργείου του.

Η απάντηση του κ. Σπίρτζη στην Επίκαιρη Ερώτηση του κ. Ακριώτη δεν ήταν απλώς απογοητευτική, ήταν και κυνική και προκλητική.

Συνεπώς στην σημερινή συνάντηση (η οποία τελικά δεν είναι βέβαιη)  δεν πρέπει να περιμένουν οι εκπρόσωποι της Εύβοιας κάτι καλύτερο να ακούσουν. Άντε να πάρουν κάποια υπόσχεση ακόμη ή να ανακουφιστούν γιατί ο κ. Σπίρτζης «πρόκειται να διαπραγματευτεί» με τους παραχωρησιούχους για τα αναλογικά διόδια!!!. Λες και το πρόβλημα των Διοδίων στο Σχηματάρι - Χαλκίδα είναι το κόστος των διοδίων!!! και όχι αυτό το γεγονός της απαξίωσης της Εύβοιας και της κοροϊδίας.

Επειδή όμως τα πράγματα πρέπει να μπαίνουν στην σωστή διάσταση, όχι μόνο δεν απαλλάσσονται  για την υπογραφή της σύμβασης και την κύρωσή της από την Βουλή οι πολιτικές δυνάμεις που είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης το 2006-2007 και 2013 αλλά αντιθέτως η ευθύνη τους υπάρχει διαχρονικά πολλαπλασιαζόμενη και "αναπαλλοτρίωτη". Σήμερα όμως στην ίδια ευθύνη μετέχει και η Κυβέρνηση που οφείλει να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Η πολιτική ευθύνη του κ. Σπίρτζη είναι ανάλογη, αν όχι εφάμιλλη, της ευθύνης των κ.κ. Σουφλιά και Χρυσοχοϊδη καθώς και των αντίστοιχων Πρωθυπουργών και κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών.

Οι φορείς της Εύβοιας, πρέπει να δουν επιτέλους κατάματα την πραγματικότητα. Εάν πράγματι θέλουν να ανατρέψουν την εγκατάσταση των διοδίων στο Σχηματάρι Χαλκίδα πρέπει να επιδιώξουν την αφαίρεση του δρόμου από την σύμβαση παραχώρησης για την Ιονία Οδό. Για να γίνει αυτό πρέπει να διαπραγματευτεί αυτό ακριβώς το αίτημα ο Υπουργός Υποδομών και η Κυβέρνηση με την παραχωρησιούχο κοινοπραξία, την «Νέα Οδό». Αρκεί ο Υπουργός να το θέλει, να το μπορεί και να το κατορθώσει. Κατόπιν η τροποποιημένη σύμβαση θα πάει για κύρωση στην Βουλή. Αυτή είναι η διαδικασία τροποποίησης και όχι η εντύπωση ότι αρκεί μία βουλευτική ή και υπουργική τροπολογία για να αλλάξει ο κυρωτικός της σύμβασης νόμος 3555/2007.

Για να γίνει εφικτός αυτός ο στόχος, μετά και την αποκάλυψη των απόψεων του Υπουργού, χρειάζεται τεράστια, σχεδιασμένη και οργανωμένη πολιτική πίεση στην Κυβέρνηση. Επίσης η οργάνωση της διεκδίκησης επιβάλλει αλληλοσυμπληρούμενους δρόμους σε θεσμικό, επικοινωνιακό και πολιτικό επίπεδο. Κυρίως όμως επιβάλλει τεκμηρίωση των επιχειρημάτων, δηλαδή δεν αρκούν τα συνθήματα και η αίσθηση ότι έχουμε δίκιο. Συνεπώς χρειάζεται τεκμηριωμένη και πολυεπίπεδη διεκδίκηση με επίκεντρο την άσκηση πολιτικής πίεσης στην Κυβέρνηση.

Βέβαια υπάρχει και ο άλλος δρόμος: της επαναστατικής γυμναστικής, της μετάθεσης των πολιτικών ευθυνών για έναν αγώνα που δεν δόθηκε ή δόθηκε ασύνταχτα και για την «τιμή των όπλων», για έναν ακόμη ατελέσφορο και άγονο αγώνα. Εάν είναι έτσι όχι μόνο μας αξίζουν τα Διόδια της Κοροϊδίας αλλά και ακόμη χειρότερα….