ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΕ ΝΟΗΜΑ ΣΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΟΙΚΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΥΜΗΣ

Δημοσιεύτηκε πριν λίγες ημέρες η απόφαση 329/2012 του Δημοτικού Συμβούλιο Κύμης Αλιβερίου  σχετικά με την «Τροποποίηση απόφασης περί χαρακτηρισμού ως παραδοσιακού τμήματος οικισμού Κύμης…». Μεταξύ των τεσσάρων σημείων στα οποία προτείνεται τροποποίηση παρά την πρόσφατη έκδοση του Διατάγματος δύο έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω του σχετικού σχολιασμού τους.

Πρώτο: Η κατάργηση της ανέγερσης δημοσίων, δημοτικών ή κοινής ωφέλειας κτιρίων έως 11 μέτρα ύψος και έως τρεις ορόφους. Εκεί αναφέρεται ως παράδειγμα το κτίριο του ΟΤΕ, κτίσμα της δεκαετίας του 60. Σωστός ο περιορισμός και ακόμη σωστότερη η περαιτέρω μείωση του ύψους και των ορόφων. Στο κέντρο όμως της Κύμης μόλις πριν λίγα χρόνια ανεγέρθηκε πολυόροφο κτίριο που θυμίζει κάτι από τα γυάλινα του Βωβού και σε καμία περίπτωση δεν δένει στο χρώμα της Κύμης. Γνωρίζετε άραγε τον μηχανικό που είναι υπεύθυνος για την άδεια αυτού του κτιρίου; Ασφαλώς δεν υπήρχε το διάταγμα αλλά ήταν σε εξέλιξη. Ως μηχανικός όφειλε να προστατεύσει την Κύμη από τα εκτρώματα. Ας μην μιλήσουμε επίσης για άλλα κτίρια στο κέντρο της Κύμης που παραβιάζουν απροκάλυπτα  κάθε έννοια προστασίας της παραδοσιακής μορφής του οικισμού.

Δεύτερο: Το ισχύον Διάταγμα  στο άρθρο 1  παράγραφος 11 αναφέρει ότι «τα κουφώματα κατασκευάζονται από ξύλο. Για τις κάσες μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στραντζαριστή λαμαρίνα». Προτείνεται η τροποποίησή του ως εξής: «είναι επιτρεπτή η χρήση κουφωμάτων από αλουμίνιο υπό τον απαράβατο όρο ότι η μορφή, οι διαστάσεις και ο χρωματισμός τους θα ταυτίζονται με τις παραδοσιακές μορφές, διαστάσεις και χρώμα είτε αυτές αφορούν γαλλικού τύπου κουφώματα είτε ταμπλαδωτού ». Η διατύπωση αυτή ουσιαστικά επιτρέπει κάθε χρώματος κουφώματα από αλουμίνιο αφού δεν προσδιορίζει το χρώμα το οποίο πρέπει να δένει με τον παραδοσιακό χαρακτήρα του οικισμού, να περιορίζει δηλαδή αλλά και να συγκεκριμενοποιεί τα χρώματα, τις διαστάσεις και τον τύπο χωρίς να αφήνει περιθώρια διασταλτικής ερμηνείας. Τόσο η επιχειρηματολογία όσο και η πρακτική δείχνουν ότι ένας όρος απόλυτα αυστηρός που πρέπει να γίνει πιο λειτουργικός αλλά να παραμείνει αυστηρός  γίνεται τόσο χαλαρός για να καταλήξει στην πολυχρωμία, την ανομοιογένεια και την αλλοίωση των όρων του παραδοσιακού οικισμού. Ασφαλώς θα χαρούν οι αλουμινάδες  και αυτούς εξυπηρετεί η τροποποίηση καθώς και οι κλασικού «παραδοσιακού» τύπου συναλλαγές με την τοπική πολεοδομία και τους προνομιούχους ως προς αυτήν μηχανικούς. Το παραδοσιακό χρώμα της Κύμης όμως θα ξεθωριάσει.

Θα ήταν απορίας άξιο βέβαια το ότι αυτή το θέμα εάν συζητήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο δεν απασχόλησε σοβαρά τους συμβούλους εφόσον η Απόφαση είναι ομόφωνη. Δεν είναι όμως απορίας άξιο.