ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ Η ΠΛΑΚΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!!

Μία ανάρτηση που περιέγραφε  την παράξενη εικόνα, προφανώς μεταμεσονύκτια και με ρομαντική διάθεση έγινε η αφορμή, μέσα από την ταχύτητα και τον παραμορφωτικό φακό του διαδικτύου, να μεταβάλλει τον  αρχαιολογικό χώρο του Αγίου Δημητρίου στα Χάνια Αυλωναρίου σε χώρο θεάματος και  γραφικής έκδηλης ή υποβόσκουσας θρησκοληψίας.

Παρά τις προσπάθειες των ψυχραιμοτέρων θαμώνων του θεάματος να κρατήσουν τόνους  ειρωνικούς και ψυχαγωγικούς  διασκεδάζοντας την απρόοπτη  συγκέντρωσης  πελατείας στα αντίκρυ καφέ (έσπευσε άλλωστε εγκαίρως και ο  καλός Δήμαρχός μας να φτιάξει μίνι πεζοδρόμιο για τραπεζοκαθίσματα), πλήθος «πιστών» εισρέουν να χαζέψουν το «θαύμα» το οποίο εξάλλου κατέγραψε και η τηλεοπτική κάμερα του STAR Κεντρικής Ελλάδας.

Από κάποια άλλη οπτική γωνία από την οποία θα περιμέναμε – ίσως ασκόπως- σοβαρότητα υποβόσκει μία ελπίδα τουριστικής προβολής και ενδεχομένων κινητοποίησης των αρμοδίων για την ολοκλήρωση των εργασιών αποκατάστασης και ανάδειξης του εσωτερικού του βυζαντινού ναού. Αθάνατη αρχοντοχωριάτικη και κουτοπόνηρη Ελλάδα, δεν πεθαίνεις ποτέ!!!

Τέλος, κωμικοτραγική είναι η εικόνα των αυτόκλητων διαχειριστών του Ναού, που είχαν την «ευφυΐα» να ανοίξουν τον ναό για προσκύνημα!!!  Και εισρέουν σταυροκοπούμενοι οι πιστοί για να ανάψουν κερί, να ρίξουν τον οβολό στο παγκάρι, και να θαυμάσουν την δόξα του θεού και του αγίου που φανερώθηκε ως θαύμα στην πύλη, χαρούμενος γιατί μετά από πολλά ζόρια και ένεκα γάμου καθαρίστηκε ο περίβολος και μαζεύτηκαν τα σκουπίδια.

Αλλά και η πλάκα έχει τα όρια της. Απόψε συμπληρώνεται μία εβδομάδα. Μήπως είναι καιρός να κοπούν τα κλαδιά και να τελειώνουν οι αυταπάτες;.

Ή τουλάχιστον ας πάψουν οι διάφοροι θεομπαίχτες να παραμυθιάζουν για το δήθεν θαύμα με πρώτο βήμα να μην ξανανοίξουν τον εσωτερικό του ναού στο φιλοθεάμον κοινό και να μην συγκεντρώνουν τον οβολό των αγαθών θρησκόληπτων.

Διότι κατά τα άλλα θα μπορούσε κάλλιστα το παιχνίδι των φύλλων με τις παιχνιδιάρες σκιές στην υγρασία της ατελούς συντήρησης της εισόδου, να παραμείνει μία «καλλιτεχνική ατραξιόν της φύσης και του φωτός» και να δίνει ζωή στην απέναντι εμπορική γειτονιά του Αγίου, ζωή που είναι αναγκαία στο μέσο μίας κρίσης που θα γίνει χειρότερη. Και το παζάρι αργεί. Εξάλλου αυτό το παιχνίδι με την σκωπτικότητα, τις ψευδασθήσεις  και την ειρωνεία, εικονοποιημένα πλέον, την έχει ανάγκη και η ντόπια ιδιοσυγκρασία.