ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

Ο σωματειακός αθλητισμός είναι πηγή υγιούς κοινωνικής προσφοράς και εστία προστασίας για τη νεολαία. Ενίοτε όμως γίνεται μέσον καταξίωσης των διοικητικών παραγόντων στο κοινωνικό, επαγγελματικό περίγυρο και γέφυρα πρόσβασης στο τοπικό πολιτικό σύστημα.

Στη περιοχή μας υπάρχουν όλα τα περιγραφέντα φαινόμενα.

Επειδή οι ποδοσφαιρικές ομάδες είναι «αγωγοί» πολιτικής επιρροής πάντα οι παράγοντες πλησιάζουν τις δημοτικές αρχές και ζητούν οικονομική στήριξη. Άλλες ανταποκρίνονται, άλλες όχι.

Βέβαια οι δήμοι έχουν υποχρέωση να συντηρούν, να βελτιώνουν και να παρέχουν όσο το δυνατόν καλύτερες αθλητικές υποδομές. Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που και οι ομάδες χρηματοδοτούν τη βελτίωση των (δημοτικών) αθλητικών υποδομών.

Σήμερα όμως σε περίοδο τραγικότατης οικονομικής κρίσης πρέπει όλοι να προσέχουν τις δαπάνες τους. Και οι ομάδες και οι δήμοι.

Τι νόημα έχει η οικονομική ενίσχυση στην ομάδα; Να καλύψει έστω «για τα μάτια του κόσμου», δηλαδή πολύ υποτυπωδώς, κάποιες από τις λειτουργικές της δαπάνες. Γιαυτό σωστά επιμερίζονται τα ποσά ανάλογα με την κατηγορία που παίζουν.

Αν είναι έτσι τότε δεν δικαιολογείται η χρηματοδότηση ομάδων που φέτος δεν μετέχουν στα πρωταθλήματα και συνεπώς δεν έχουν έξοδα. Για να προετοιμασθούν για του χρόνου πρέπει πρώτα να ανασυνταχθούν, άρα να αποφασίσουν οι διοικητικοί παράγοντες ότι θέλουν να δουλέψουν. Μετά θα παίξουν στο πρωτάθλημα και μετά θα έχουν ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης.

Η οικονομική ενίσχυση σε ομάδες που το Σαββατοκύριακο δεν υπάρχουν στα γήπεδα  έχει άλλη στόχευση και όχι την ενίσχυση του αθλητισμού. Υπηρετεί αποκλειστικά επικοινωνιακές και πελατειακές σχέσεις. Όταν σε λίγο δεν θα υπάρχει χρήμα για τους μισθούς των εργαζομένων στο δήμο το να σπαταλιέται έτσι το δημοτικό χρήμα δεν είναι απλώς ανευθυνότητα είναι κάτι πολύ παραπάνω…..