ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΡΟΥΣΦΕΤΟΛΟΓΙΑΣ

Διαβάσαμε σήμερα το πρωί στην ΗΜΕΡΑ της Λαμίας το παρακάτω σχόλιο του Δημοσιογράφου Γ.Π. (Γιώργου Παλαμιώτη) για μία ιστορία που αφορά την Περιφέρεια και την Φθιώτιδα. Αλλά βρήκαμε ότι πάει γάντι παντού όπου η  τοπική εξουσία συναλλάσσεται  αδιάντροπα με έργα ρουσφέτια και όταν κάποιο εμπόδιο μπει τότε εκείνος που αντιτάσσεται στα ρουσφέτια φταίει ενώ η έρμη η εξουσία πασχίζει για να φέρει σε πέρας την συναλλαγή και να διασφαλίσει τα ψηφαλάκια ή να «κλείσει το ψηφοδέλτιο». Μακάρι να χάσουν παντού τον ύπνο τους αλλά  για να γίνει αυτό πρέπει να ξυπνήσουμε και μάλλον δεν ξυπνάμε με τίποτε!!!

"Τους λυπάμαι. Πάνε να ζητήσουν άλλοθι. Δυστυχώς θα χάσουν και τον ύπνο τους

Πανικόβλητος με πήρε χθες το μεσημέρι τηλέφωνο ένας άνθρωπος που είχε πάει και είχε ζητήσει να του κάνουν κάποια πεζοδρόμια. Είχε πάει λοιπόν στην Περιφέρεια και εκεί είχαν υιοθετήσει το αίτημά του. Όταν πήγε για να μάθει τι γίνεται του είπαν … « να πας για να κάνεις τα παράπονά σου στον Παλαμιώτη γιατί αυτός τα έκοψε όλα…». Έντρομος και γεμάτος παράπονο χθες στο τηλέφωνο προσπαθούσε να μου εξηγήσει ότι δεν πήγε για ρουσφέτι, δεν έκανε κάποιο πολιτικό συμβιβασμό αλλά πρόκειται για ανάγκη την οποία δεν έπρεπε να την … κόψω.

Μπορώ να σας πω ότι αισθάνθηκα κάπως διαφορετικά. Αν είχα καβαλήσει κάποιο καλάμι μπορεί και να αισθανόμουν ακόμα και πάνω από τον Κλέαρχο. Θα μπορούσα λοιπόν να του πουλήσω ρουσφέτι. Όμως όλο αυτό το σκηνικό ξεδιπλώνει την ευκολία με την οποία οι κάθε λογής τυχάρπαστοι προσπαθούν να βρουν άλλοθι. Αντί να του πουν λοιπόν πως ο περιφερειάρχης τα πήρε στο κρανίο με τα καμώματά τους και ζήτησε να αποσυρθούν τα έργα για να σταματήσει το ρουσφετομάγαζο, αντί να του πουν ότι το δικό του αίτημα δεν είναι μεταξύ εκείνων τα οποία εννοούσε ο περιφερειάρχης, οι ευκαιριακοί τύποι θεώρησαν ότι μπορούν να βρουν ένα άλλοθι.

Τους λέμε λοιπόν ότι τέτοια καμώματα έχουμε δει αρκετές φορές στη ζωή μας. Είναι αυτονόητο ότι οι ενέργειές τους θα γίνονται φύλλο και φτερό. Τους λέμε λοιπόν ότι εμείς κρινόμαστε συνέχεια και όχι μια φορά στο τόσο. Έχει γίνει ένα με τη ζωή μας γιατί κρινόμαστε κάθε μέρα στο μανταλάκι. Δεν έχουμε κάτι να φοβηθούμε. Δεν έχουμε κάτι να κρύψουμε. Όσο και αν προσπαθούν να δημιουργήσουν κάτι δυστυχώς για τους ίδιους πέφτουν στο λάκκο που ανοίγουν. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Ούτε κα- νένα έργο προκρίναμε, ούτε για κάποιο μας ρώτησαν και πολύ περισσότερο ούτε απορρίψαμε…. Οι κολαούζοι της εξουσίας ίσως έχουν τέτοιες ευκαιρίες. Γιατί τα λένε αυτά; Είναι απλό. Προσπαθούν να βρουν άλλοθι. Τους υποσχόμαστε να χάσουν τον ύπνο τους. Και με την ευκαιρία. Ο άνθρωπος μου έλεγε συνέχεια για ένα ποσό 5, 6 ή 8.000. Έχασε τα λόγια του όταν του είπα ότι το έργο είχε μπει με 24.000. Κάτι ψέλλισε που δεν θέλω να το επαναλάβω. Αυτοί που έβαλαν τα νούμερα κάτι θα ξέρουν παραπάνω. Καιρός είναι να μας πουν και εμάς γιατί τα φούσκωσαν.

Γ.Π."