ΜΑΝΙΚΙΑΤΗΣ: Ο ΧΕΙΜΑΡΡΟΣ «ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΟ».

O Μανικιάτης, ο χείμαρρος  που ξεχύνεται από τα Μανίκια και συναντά την θάλασσα στο στόμιο  φαίνεται πως για κάποιους είναι «χρυσωρυχείο.  Και στους γειτονικούς χείμαρρους  (όπως ο Χόνδρος) γίνεται «το έλα να δεις» - αλλά μην μιλήσεις- αλλά στον Μανικιάτη είναι στημένη και οργανωμένη μεγάλη «Μηχανή».

Ο χώρος ελέγχεται σχεδόν αποκλειστικά από έναν επιχειρηματία και από μεγάλο δημοτικό παράγοντα που καυχάται για τις διασυνδέσεις του με όλο το κύκλωμα της  εξουσίας  από την Περιφέρεια, την Αποκεντρωμένη  και την Κυβέρνηση, έως και τα υπόγεια του Μαξίμου. Δηλαδή με τα κραταιά «τζάκια» της Εύβοιας.

Τίποτε εξάλλου δεν θα μπορούσε να γίνει εάν η πρώην Νομαρχία και μετά το 2010 ο Δήμος δεν ήταν μέσα στο παιχνίδι.

Ασύδοτη αμμοληψία, χρήση τεράστιων ποσοτήτων σε ιδιωτικά αλλά και – κυρίως- δημόσια έργα, δηλαδή υλικό τσάμπα, χωρίς αγορά, παρότι περιλαμβάνεται στον προϋπολογισμό του έργου, μεγάλο κέρδος για τον εργολάβο, καραμπινάτη φοροδιαφυγή. Εργολάβοι και «άλλες δημοκρατικές δυνάμεις» κερδίζουν και πάει λέγοντας.

Πρόσφατα η Κτηματική Υπηρεσία, πάντοτε τελευταία και καταϊδρωμένη, έστειλε αναφορά στον Εισαγγελέα. Ο Δήμος έσπευσε, για να νομιμοποιήσει τα ασυμμάζευτα, με μελέτη- φερετζέ να καλύψει την «Μηχανή».

Για κάποιους το περιβάλλον, η δημόσια περιουσία, τα ποτάμια και οι δασικές δημόσιες εκτάσεις είναι «οι κότες με τα χρυσά αυγά». Πάντοτε έχουν προσβάσεις και κουμαντάρουν  τις «εξουσίες», αλλοίμονο εάν βρεθεί στον δρόμο τους κανένας έντιμος κρατικός λειτουργός, θα κάνουν το παν για να τον «κατασπαράξουν»  για να μάθει να μην εμποδίζει κανείς την αυθαιρεσία, την κλοπή του δημοσίου πλούτου, την Ντον Κολεορνέζικη μαγκιά.