Την Κυριακή, προχθές ψηφίστηκε στη βουλή ο Κρατικός
προϋπολογισμός για το 2015.
Η χρηματοδότηση των Δήμων και των Περιφερειών, όπως
καταγράφεται στην Εισηγητική Έκθεση του κρατικού προϋπολογισμού 2015, όχι μόνο
εντάσσεται στο νέο Μεσοπρόθεσμο πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2015-2018,
αλλά αποτελεί βασικό κρατικό εργαλείο για την προώθηση των αναδιαρθρώσεων στο
δημόσιο (για μας αντιδραστικών αλλαγών), όπως αυτές προωθούνται με το
«Πρόγραμμα Καλλικράτης».
Αποδείχθηκε στην τετραετία εφαρμογής του
Καλλικράτη, η ορθότητα της εκτίμησης της Λαϊκής Συσπείρωσης, ότι η Τοπική
Διοίκηση, σαν αναπόσπαστο κρατικό όργανο του αστικού κράτους σε Τοπικό και
Περιφερειακό επίπεδο, έχει αποστολή την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας μέσα
από την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων και τη λειτουργία τους με
ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, τις απολύσεις
των εργαζομένων, την παραπέρα εμπορευματοποίηση υπηρεσιών και έργων, προς
όφελος της επιχειρηματικής δράσης των ομίλων, σε βάρος της εργατικής – λαϊκής
οικογένειας.
Κάθε χρόνο στα Δημοτικά Συμβούλια γίνεται η
συζήτηση για τον προϋπολογισμό του Δήμου. Ποιο το ύψος του; Θα είναι
ισοσκελισμένος, που θα διανεμηθεί;
Σωστά και
εύλογα ερωτήματα, αλλά όχι πάντα τα ποιο κρίσιμα.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι ποιος καλείται να πληρώσει
τον προϋπολογισμό του Δήμου και ποιος ωφελείται από αυτόν.
Είναι σημαντικό από τη μεριά των εργαζομένων και
των κατοίκων να κατανοηθεί η ταξική φύση του προϋπολογισμού και στους Δήμους.
Ότι ο Δήμος
δεν είναι ένας λαϊκός θεσμός αλλά ένας κρατικός θεσμός.
Ότι σε
τοπικό επίπεδο είναι το εργαλείο αναδιανομής του πλούτου και πάλι προς όφελος
των επιχειρηματικών συμφερόντων, των
εργολάβων και όχι υπέρ των λαϊκών αναγκών.
Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ για να καταφέρουν να
θεμελιώσουν αυτή την αντιλαϊκή ανατροπή ως προς τα έσοδα των Δήμων είχαν και
έχουν την στήριξη των δημάρχων και των
οργάνων τους (π.χ. η στήριξη των δημάρχων, ώστε να μειωθούν οι ΚΑΠ (Κεντρικοί
Αυτοτελείς Πόροι) προς τους δήμους για να μπούμε στην ΟΝΕ!)
Στόχος να
λειτουργήσουν οι δήμοι ως μέρος του αντιλαϊκού κρατικού μηχανισμού με την
παραπέρα επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων, για την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών και
δομών, την σύμπραξη με ιδιωτικά κεφάλαια, την ώθηση των Δήμων στον τραπεζικό
δανεισμό ως Α.Ε.
Ο προϋπολογισμός του Δήμου είναι κομμάτι και
φωτογραφία της συνολικής αντιλαϊκής πολιτικής και συνδέεται με τις επιταγές της
κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ.
Ενσωματώνει την κατεύθυνση για μείωση των
λειτουργικών δαπανών στο σύνολο των υπηρεσιών του Δήμου, όπως:
Η στρατηγική λογική που υπηρετεί και υλοποιεί με
συνέπεια η δημοτική αρχή και μέσα από τον προϋπολογισμό είναι η συνεχής
υποβάθμιση και υποστελέχωση των υπηρεσιών, στρώνοντας σταδιακά το έδαφος για
την ιδιωτικοποίηση τους όπως είναι το έργο της καθαριότητας, η σύμπραξη με εργολάβους στην αυτεπιστασία αφού το τεχνικό
συνεργείο δεν επαρκεί ποια από εργαζόμενους.
Οι
κοινωνικές δομές μετατρέπονται σε ευκαιριακές δράσεις, μοιράζοντας
ψίχουλα στους πιο εξαθλιωμένους, γίνονται πεδίο δράσης της πλημμυρίδας των Μ.Κ.Ο που εκμεταλλεύονται τα διάφορα
ευρωπαϊκά προγράμματα, αντικαθιστώντας τις σταθερές δημόσιες κοινωνικές δομές κλπ.
Το κράτος από τη μια μειώνει τις δαπάνες για την
υγεία, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την πρωτοβάθμια υγεία, τα προνοιακά
επιδόματα, την χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων και από την άλλη ο δήμος
προσπαθεί να γίνει μοχλός απορρόφησης της λαϊκής αγανάκτησης με δωρεάν
εξετάσεις, αλλά όχι αγωγή. Δηλαδή «να δώσουμε πιπίλα στο μωρό, για να
σταματήσει να κλαίει από τη πείνα».
