ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΕ ΕΚΠ/ΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΥΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ

Εδώ και ένα μήνα ένας νέος δίνει μια μάχη ζωής για να σπουδάσει. Ο Νίκος Ρωμανός μαζί με άλλα τρία παιδιά, φυλακισμένα στον Αυλώνα, φέτος έδωσαν πανελλήνιες και πέρασαν σε διάφορα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Σπουδαία επιτυχία και των παιδιών και των διδασκόντων στο Γυμνάσιο-Λύκειο που λειτουργεί εντός της φυλακής που σε τόσο δυσμενείς συνθήκες τα κατάφεραν. Από τα τέσσερα παιδιά που πέρασαν στο Πανεπιστήμιο, μόνο σε δύο δόθηκε όμως η προβλεπόμενη εκπαιδευτική άδεια για να παρακολουθήσουν τη σχολή τους. Ο ένας από αυτούς που δεν πήραν άδεια, είναι ο Νίκος Ρωμανός. Γι’ αυτό προχώρησε από τις 10/11 σε απεργία πείνας, διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμά του στην εκπαιδευτική άδεια. Σήμερα, νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο «Γεννηματάς» και η κατάστασή του βρίσκεται σε οριακό σημείο.

Ο Νίκος είναι εκείνος ο (τότε) 15χρονος, που στα χέρια του ξεψύχησε ο κολλητός του φίλος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος από τη σφαίρα αστυνομικού στις 6 Δεκεμβρίου του 2008. Ένα 15χρονο παιδί τότε, που γεύτηκε όλη τη σκληρότητα του κρατικού μηχανισμού. Ένας νέος σήμερα που με όπλο το ίδιο του το σώμα και διακύβευμα τη ζωή του αγωνίζεται για το δικαίωμα της μόρφωσής του. Ο Νίκος Ρωμανός, παρά τη λάσπη των ΜΜΕ και της κυβέρνησης, που επιθυμούν διακαώς να θεριέψει μέσα μας το τέρας του φασισμού, και όσο το συνηθίζουμε να αρχίσουμε να του μοιάζουμε, συμβολίζει για μας τον άνθρωπο που αρνείται να συνηθίσει, να υποταχτεί και να τους μοιάσει. Γι αυτό ακριβώς τον μισούν. Γιατί αντιπροσωπεύει γι αυτούς όσα οι ίδιοι αρνήθηκαν και πούλησαν φτηνά. Τη λεβεντιά και την αξιοπρέπεια, την ομορφιά των αξιών και των ιδανικών ενός κόσμου αλλιώτικου. Ενός κόσμου που πιότερο από τα κέρδη ο άνθρωπος μετρά. Ενός ξένου γι αυτούς κόσμου που ποτέ δε θα μπορέσουν να τον κατανοήσουν, γι αυτό ακριβώς και να τον υποτάξουν. Τούτος ο αλλιώτικος κόσμος είναι ο δικός μας κόσμος, αυτός που ζωντανεύουμε στις ψυχές των μαθητών και μαθητριών μας στις τάξεις, αυτός που διηγείται η ιστορία των γενεών που πέρασαν και αυτός που θα διηγούνται οι γενιές που θα έρθουν.

Ο αγώνας του Νίκου Ρωμανού θα συνεχίσει να υπάρχει μέσα από τους δικούς μας αγώνες μας για ψωμί, παιδεία και ελευθερία.  Μέσα από κάθε πράξη αλληλεγγύης και ανυπακοής. Μέσα από κάθε μικρή και μεγάλη μάχη στα σχολεία μας, στους χώρους εργασίας μας και στην κοινωνία, μέχρι τη στιγμή που ο άνθρωπος θα είναι η απάντηση σε κάθε ερώτημα, μέχρι τη στιγμή που η μόρφωση θα αποτελεί παράθυρο και πράξη ελευθερίας και όχι υποταγής σε δείκτες και κέρδη.

Είναι χρέος μας ως ανθρώπων να υπερασπιστούμε τη ζωή και ενός νέου παιδιού. Είναι χρέος μας ως εκπαιδευτικών να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά του στη μόρφωση με το ίδιο πάθος που υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στη Δημόσια και δωρεάν Εκπαίδευση για κάθε άνθρωπο που ζει σ' αυτή τη χώρα. Είναι χρέος μας ως πολιτών να παλέψουμε για την ανατροπή αυτή της αποθηριωμένης κυβέρνησης, που θυσιάζει ανοιχτά ανθρώπινες ζωές, επιχειρώντας ελέγξει, να καθυποτάξει, να εκφοβίσει.

Ο Νίκος Ρωμανός όμως θα ζήσει. Και θα ζήσει γιατί οι συναδέλφισσες και συνάδελφοί μας θα δουν στη στάση του, το φόβο τους να σπάει και τη δύναμη τους να μεγαλώνει.

 ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών πείνας, για τον κίνδυνο της υγείας των οποίων ευθύνεται αποκλειστικά η κυβέρνηση και η ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης.