Το παρατημένο Άνω Μονόδρυ

Γράφει ο Μπάμπης Γκαρούτσος 

Τα τελευταία  χρόνια  το Άνω  Μονόδρυ  βρίσκετε σε πλήρη  παραμέληση,  κατολισθήσεις, σε κάθε βροχόπτωση  από χρόνιο  πρόβλημα στον ηλεκτροφωτισμό, είμαστε  στο σκοτάδι  σε ένα μέρος  που ακόμα  και τα παγκάκια σάπισαν παραμέληση  σε μεγάλο βαθμό, διότι δεν είμαστε η βιτρίνα  του  Μονοδρίου  αλλά στο  υψωματάκι  μετά την γέφυρα. 

Πέρσι δώσαμε  μάχες  για το αυτονόητο  να αποκατασταθεί ένα τοιχίο που ήταν επικίνδυνο  για τις ζωές όλων, δόξα το θεό μετά από 3 χρόνια και με την τύχη με το μέρος μας  αποκαταστάθηκε  η ζημιά.

Τώρα  έχουμε μια στασιμότητα  σε χρόνια προβλήματα  όπως ο δημοτικός εξωτερικός φωτισμός σε κάθε  δυνατή νεροποντή  βυθιζόμαστε στο σκοτάδι, όλα εξελίσσονται στο Άνω Μονόδρυ όλα μένουν στάσιμα, όλα μένουν ίδια, το μόνο βέβαια που αλλάζει είναι τα φυλλάδια   που μας γεμίζουν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.

Στολισμό εορταστικό βέβαια, ούτε  για αστείο, το θέμα πλέον   έχει ξεχαστεί ούτε λαμπιόνι δεν έχουμε δει,  μια απίστευτη  παραμέληση μας οδηγούν προς τα πίσω, μας αγνοούν   χρόνια τώρα.

Ίσως  να  μην είμαστε το πολιτικό φιλέτο που  ονειρεύονται, οπότε  μικρή εκλογική δύναμη ισούτε με μεγάλη τιμωρία, της πολιτικής απαξίωσης που δείχνει το κράτος.

Ακόμα και το πρόβλημα τον κεραυνών, πέρασε  στο 0, θεώρησαν  πολυτέλεια να ζητούμε  την επανατοποθέτηση αλεξικέραυνου, μάλιστα διέδωσαν  παντού ότι έχουν οι στύλοι, πράγμα ψευδές και λυπηρό, βέβαια τώρα ακόμα και το σήμα των καναλιών είναι σημαντικό για μερικούς το αλεξικέραυνο , όχι.

Ο τόπος μας  είναι σαν να πληρώνουμε κάποια τιμωρία - εκδίκηση , ούτε πέτρα πάνω στην πέτρα  δεν μας ξέχασαν απλά  μας ξέγραψαν  ...

η ψήφος μας γλυκιά σαν μέλι  η παρουσία μας  μετά περιττή  ...

με λύπη από τα  κατεχόμενα  του Άνω  Μονοδρίου...