Μεταφορά μαθητών. ΥΠΕΣ το … μεγαλείο σου

Αναδημοσίευση από KARYSTIAPRESS

Απόφαση για τη μεταφορά των μαθητών, που τελικά είναι άχρηστη γιατί η δημόσια διοίκηση είναι σε πλήρη διάλυση, πήρε και το Δημοτικό Συμβούλιο Καρύστου, σύμφωνα με απόφαση του ΥΠΕΣ που όριζε ότι η κάλυψη του κόστους μεταφοράς από την Περιφέρεια λήγει στις 31/12/2011 και από την 1/1/2012 το κόστος αυτό περνά τους Δήμους

Το ΥΠΕΣ με εγκύκλιό του, που την χαρακτήριζε «εξαιρετικά επείγουσα», στις 15 Δεκεμβρίου επανήλθε και καλούσε τους Δήμους να τελειώνουν με όλες τις διαδικασίες για την κάλυψη του κόστους μεταφοράς από μέρους τους, φοβίζοντάς τους μάλιστα ότι εάν μέχρι τις 31/12 δεν έχουν ολοκληρώσει τις διαδικασίες των διαγωνισμών, και μέχρις ότου αυτές ολοκληρωθούν, θα καταβάλουν οι ίδιοι τα σχετικά επιδόματα προς τους μαθητές.

Όλα αυτά μέχρι τις 28 Δεκεμβρίου, τελευταία εργάσιμη του έτους, στις 11:55 το πρωί γιατί στις 12 το μεσημέρι ο Δήμος Καρύστου δέχτηκε ένα «εξαιρετικά επείγον» τηλεφώνημα που του έλεγε ότι το καθεστώς μεταφοράς που ίσχυε μέχρι τώρα παρατείνεται μέχρι τις 28/2/2012, κάτι που προφανώς έγινε με όλους τους Δήμους

Μέχρι εκείνη την ημέρα όμως είχαν ξοδευτεί εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Είχαν κινηθεί ΥΠΕΣ, Περιφέρειες, Δήμοι, είχαν γίνει διαγωνισμοί, συνεδριάσεις επιτροπών στους Δήμους, είχαν σταλεί χιλιάδες φαχ, είχαν καταναλωθεί άλλες τόσες χιλιάδες κόλλες χαρτιού που το Δημόσιο δεν έχει, είχαν γίνει χιλιάδες τηλεφωνήματα προς τους ταξιτζήδες και τους λεωφορειούχους, είχαν απασχοληθεί πολλές εκατοντάδες υπάλληλοι σε ΥΠΕΣ, Δήμους, Περιφέρειες από αυτούς τους «κακούς», που έπαιρναν 1300 ευρώ και τώρα δεν αναγνωρίζουν το εκκαθαριστικό τους και πήγαν τσάμπα χιλιάδες εργατοώρες και όλα αυτά τα κάνει ένα κράτος που λέει ότι θα σωθεί και θα σώσει και τους πολίτες του από την καταστροφή.

Και επειδή η μεταφορά των ευθυνών στον «από κάτω» είναι συνήθης τακτική των «από πάνω» όταν τα πράγματα γίνονται από εξαιρετικά επείγοντα για την υπόθεση σε εξαιρετικά τραγικά για την οργάνωση και τον συντονισμό, η όποια ευθύνη των Δήμων για καθυστέρηση στη λήψη αποφάσεων δεν μειώνει καθόλου την αδυναμία του ΥΠΕΣ να συγχρονίσει και να ελέγξει το έργο των εποπτευόμενων από αυτών φορέων, των Δήμων.

Δικαιολογίες μπορεί να βρεθούν πολλές, αλλά η ώρα τους, στην Ελλάδα με το ένα πόδι στο γκρεμό, στην Ελλάδα του Μνημονίου, έχει περάσει. Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι ότι οι δημότες-πολίτες-φορολογούμενοι βλέπουν ανήσυχοι και οργισμένοι ένα κράτος που δεν ξέρει τι ακριβώς και πότε θα κάνει με τη μεταφορά των μαθητών του.

Πόσο δύσκολο πια είναι αυτό το πράγμα για να απασχολείται το Υπουργείο τόσους μήνες; Είναι κατανοητό ότι λόγω του Καλλικράτη αλλά και της προχειρότητας με την οποία έγινε (μόνο αριθμητική και ονομαστική πρόβλεψη υπήρχε- θα κάνουμε τόσους Δήμους και θα τους λέμε έτσι) δεν θα μπορούσε να γίνει άμεσα, από πέρυσι τον Ιανουάριο. Όμως γιατί να μην είναι όλα έτοιμα τη νέα σχολική χρονιά ( Σεπτέμβρη 2011) και να έχει περάσει το κόστος στους Δήμους, αν τελικά αυτό πρέπει να γίνει;

Και αν κάποιος αντέτεινε «μα δεν πήγε τίποτα τζάμπα, δε δύο μήνες – τέρμινα όλα αυτά θα φανεί ότι χρειάζονταν» θα πρέπει να απαντήσει και στο ερώτημα «χρειάζονταν τώρα; Τώρα που δεν έχουμε να αγοράσουμε χαρτί για να γράψουμε τη συμφωνία της 27 Οκτωβρίου και το PSI που θα μας σώσει;» ...λένε.

Ποιο είναι το πιο εύκολο πράγμα που έχει να κάνει ένα κράτος από το να πει ποιος και πώς θα μεταφέρει τα παιδιά και να μοιράσει τις αρμοδιότητες και τα κόστη; Ήμαρτον! Το προηγούμενο πιο εύκολο και μετά πάμε σε επίπεδα παιδικής χαράς είναι να μοιράσει το άχυρο σε δύο γαϊδούρια.

Πιο πάνω υπάρχει η παραδοχή ότι νέα διοικητική δομή, είχε αντικειμενικές δυσκολίες, έτσι όπως έγινε. Όμως αυτή η παραδοχή δεν ακυρώνει το ερώτημα : Ένα κράτος που δεν ξέρει ένα χρόνο μετά ποιος και πότε θα μεταφέρει τους μαθητές του, ξέρει τι κάνει για να σώσει αυτά τα παιδιά;

Αν οι ηγεσίες των Υπουργείων λειτουργούν ακόμα με εξαιρετικά επείγοντα έγγραφα και τηλεφωνήματα, που τα μεν ακυρώνουν τα δε, πετώντας εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στο γκρεμό που σε λίγο πιθανώς να πέσουμε όλοι, τότε η κατάσταση είναι εξαιρετικά τραγική και αυτές εξαιρετικά ακατάλληλες ακόμα και να μιλούν για τη σωτηρία του κράτους, πόσο μάλλον να ζητάνε από τους πολίτες να κάνουν θυσίες γι αυτήν.

Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά γινόμαστε και περίγελως του γκρεμού. Και τους «υπουργούς- σωτήρες» μπορεί να μην τους νοιάζει, αλλά εμάς μας ενοχλεί να μας κοροϊδεύει ο Καιάδας, να μας κοιτάει και να σκέφτεται: «Καλά αυτοί είναι τόοοσο... αφελείς;. Έτσι όπως λειτουργεί και η "εθνοσωτήρια" κυβέρνηση οι πιθανότητες δεν έχουν μειωθεί καθόλου για να μη γίνει και το άλλο μισό βήμα προς τα εμένα. Γιατί συνεχίζουν να αφήνουν τους Υπουργούς και μου πετάνε κι άλλα λεφτά πριν;».