Η σύνταξη των Δασικών Χαρτών υπήρξε ένα προ πολλού
αναμενόμενο και επιβεβλημένο έργο προκειμένου να μπει οριστικά τέρμα στην
ασάφεια και στην αντιφατικότητα των χρήσεων γης σε σχέση με τις δασικές
εκτάσεις και τα δάση αλλά και για την κατοχύρωση των αγροτικών και εν δυνάμει
παραγωγικών εκτάσεων. Ο σκοπός συνεπώς και η αφετηρία για την υλοποίησή του
υπήρξε πολιτικά ευπρόσδεκτη και θεσμικά αναγκαία.
Η εφαρμογή
όμως και το αποτέλεσμα είναι όχι απλώς
απογοητευτικό αλλά και εξωφρενικά υπονομευτικό για την ίδια την αποστολή της
δασικής χαρτογράφησης. Οι Δασικοί Χάρτες που συντάχθηκαν και αναρτήθηκαν
προκάλεσαν πολύ περισσότερα προβλήματα από εκείνα για τα οποία υπήρχε η
προσδοκία να λύσουν.
Η χρήση του Χάρτη του 1945 ως ιστορικού υπόβαθρου
είναι παντελώς ακατανόητη διότι αγνοεί την μεταπολεμική εξέλιξη της ελληνικής
κοινωνίας και της αγροτικής ανάπτυξης. Ξεχνά την αναγκαιότητα αρχικά της
φτωχοποιημένης από τον πόλεμο αγροτικής οικογένειας να καλλιεργήσει την γη για
να μπορέσει να επιβιώσει αλλά και την εν συνεχεία ραγδαία αστικοποίηση η οποία
έφερε την ερήμωση της υπαίθρου. Η απλή λογική και μόνο συνηγορεί υπέρ της
χρήσης ως ιστορικού υπόβαθρου του Χάρτη του 1960 τουλάχιστον ή ακόμη και του
1970, όταν πια η αστυφιλία και η ερήμωση της αγροτικής γης σταθεροποιήθηκε.
Αλλά εξίσου ή περισσότερο προκλητική είναι η
αγνόηση και των διοικητικών πράξεων που η ίδια η Πολιτεία εξέδωσε για τον
χαρακτηρισμό των αγροτικών ή και οικιστικών χρήσεων γης όπως είναι οι πράξεις
κύρωσης των αγροτικών αναδασμών των τελευταίων δεκαετιών αλλά οι εποικιστικές
διανομές των ακόμη παλαιοτέρων χρόνων. Όταν η ίδια η Πολιτεία δια των αρμοδίων
οργάνων της αναγνώριζε την ιδιοκτησία αγροτικών εκτάσεων και τις απέδιδε με
Αποφάσεις- Τίτλους στους ιδιοκτήτες τους έρχεται σήμερα δια μέσου των Δασικών Χαρτών
και αγνοώντας τον ίδιο της τον εαυτό και
τις αφαιρεί χαρακτηρίζοντάς τες διαχρονικές δασικές εκτάσεις. Εάν αυτό
δεν είναι προσβολή κάθε έννοιας Κράτους Δικαίου και διάλυση κάθε ίχνους
εμπιστοσύνης του πολίτη στην δήθεν ευνομούμενη Πολιτεία, τότε τι άλλο μπορεί να
είναι.
Χαρακτηριστικό και εμβληματικό παράδειγμα η
παντελής αγνόηση του Αναδασμού της Αχλαδερής στη Δημοτική Ενότητα Αυλώνος. Ο
πολύπαθος Αναδασμός της Αχλαδερής συντελέστηκε το 1994-1995 και κυρώθηκε με
Απόφαση του Νομάρχη Ευβοίας το 1998 (Απ. 10383/23.11.1998-ΦΕΚ Β’
1279/23-12-1998). Εν συνεχεία εκδόθηκαν οι Ατομικοί Τίτλοι Ιδιοκτησίας και
παραχωρήθηκαν τα νέα αγροτεμάχια στους ιδιοκτήτες.
Σήμερα οι χαρακτηρισμένοι με πράξη της Πολιτείας
αγροί, στο Δασικό Χάρτη της Εύβοιας χαρακτηρίζονται ως Δασικές Εκτάσεις
(Δ.Δ)!!!
Ιδιαίτερα ο Αναδασμός της Αχλαδερής ενώ
ολοκληρώθηκε νομικά και παραδόθηκαν οι τίτλοι ιδιοκτησίας δεν ολοκληρώθηκε στην
μεγαλύτερη έκτασή του τεχνικά εφόσον δεν υλοποιήθηκαν τα τεχνικά έργα της
χάραξης και της διάνοιξης των δρόμων. Παρά τις επίμονες πιέσεις μου ως Δήμαρχος
και την ένταξη σχετικού έργου στο ΠΕΠ εκείνης της εποχής με πρόταση της
Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης το έργο δεν έγινε γιατί η κρατική τότε Περιφέρεια το
απένταξε λόγω της υπερδέσμευσης (περίπου 2008). Έτσι η πρόσβαση στις
ιδιοκτησίες παρέμεινε δύσβατη και η αξιοποίηση των νέων ιδιοκτησιών υπήρξε
αρκετά δύσκολη.
Σήμερα έρχεται και ο Δασικός Χάρτης για να
αποτελειώσει ένα αλαλούμ διαχρονικών ανακολουθιών της Πολιτείας η οποία αφού
αφαίρεσε στο πλαίσιο του αναδασμού της πατρογονικές ιδιοκτησίες στο όνομα της
καλύτερης οργάνωσης του αγροτικού κλήρου, μη προνοώντας με έργα υποδομής για
την πρόσβαση των ιδιοκτητών στους νέους κλήρους, τους αφαιρεί επιπλέον ακόμη
και την ελπίδα ότι κάποτε θα αξιοποιήσουν την αγροτική γη που η ίδια η Πολιτεία
τους απέδωσε.
Τα πράγματα πλέον είναι απλά:
Αντί να τρέχουν οι ιδιοκτήτες να πληρώνουν την
υποβολή αντιρρήσεων σε Δασικό Χάρτη ο οποίος βρίθει αστοχιών και παραλείψεων
οφείλει εάν υπάρχει στοιχειωδώς νοήμων και υπεύθυνη Πολιτεία να τον αποσύρει
και να τον διορθώσει, εάν όχι να τον επανασυντάξει εξαρχής με επίκαιρο ιστορικό
υπόβαθρο και επίκαιρη ενημέρωση σεβόμενη ή ίδια η Πολιτεία την υπογραφή της σε
αναδασμούς, εποικιστικές διανομές και Πράξεις Χαρακτηρισμού.
Ο Δήμος Κύμης Αλιβερίου οφείλει να επεξεργαστεί και
να υποβάλλει άμεσα τις δικές του αντιρρήσεις μεταξύ των οποίων και η απαίτηση
να αποκατασταθεί ο αναδασμός της Αχλαδερής και να εξαιρεθεί η περιοχή του
Αναδασμού από τις δασικές χρήσεις γης. Να ελέγξει δε εάν το ίδιο ισχύει και σε άλλους
αναδασμούς της περιοχής (π.χ. Νεοχωρίου κ.α.)
Οι θιγόμενοι ιδιοκτήτες να ενώσουν την φωνή τους
και να απαιτήσουν από το Δήμο, την Περιφέρεια και τις Δασικές Αρχές αλλά κυρίως
από την Κυβέρνηση να επιλύσει άμεσα και χωρίς καθυστέρηση το πρόβλημα αποσύροντας
προς διόρθωση τον Δασικό Χάρτη.
Επιτέλους έστω και τώρα είναι η ώρα που πρέπει η
Πολιτεία σε όλες της τις διαστάσεις, κεντρικά, αποκεντρωμένα, τοπικά να
σοβαρευτεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου