Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017

Η αγωνία των εργαζομένων της Ηλεκτρομηχανικής συνεχίζεται…



Συζητήθηκε χτες στο Δημοτικό Συμβούλιο Κύμης Αλιβερίου, στα Κριεζά, η μετάταξη των εργαζομένων της Ηλεκτρομηχανικής Κύμης στο Δήμο και γενικότερα η αποκατάστασή τους στο Δημόσιο όπως ορίζει ο νόμος. Η αγωνία των εργαζομένων είναι απόλυτα δικαιολογημένη, δεν είναι εξάλλου δική τους έγνοια η παραγωγική τύχη μίας προ πολλών ετών απαξιωμένης Ηλεκτρομηχανικής, δική τους έγνοια είναι το μεροκάματο και ο μισθός πρέπει να πάνε στο σπίτι.
Ο νόμος βέβαια που κλείνει την παραγωγική μονάδα και φορτώνει τους εργαζόμενους στο δημόσιο είναι μία επιλογή που θυμίζει εκείνη την παλαιά των κλεισμένων Προβληματικών Επιχειρήσεων. Υπήρχε δηλαδή συνταγή, πεπαλαιωμένη αλλά δεν είναι το μόνο οπισθοδρομικό στις μέρες μας.
Η εφαρμογή του νόμου προϋποθέτει όμως και την εξασφάλιση των μισθών. Γιαυτό το μεν δημόσιο δηλαδή τα Υπουργεία κάνουν  ότι δεν καταλαβαίνουν και περιμένουν από το Δήμο να επωμισθεί το βάρος της αποκατάστασης και της μισθοδοσίας των περισσοτέρων από τους εργαζόμενους. Εάν υπήρχε μέριμνα και φροντίδα θα είχε προηγηθεί σοβαρή προετοιμασία το προηγούμενο διάστημα, θα είχε γίνει συμβουλευτική με τους εργαζόμενους και παράλληλα καταγραφή αναγκών. Τώρα τρέχουν τελευταία στιγμή να βρουν λύση. Εν τούτοις ποτέ δεν είναι αργά.
Πρώτον τα περί προθεσμιών είναι περιττά. Δεν υπάρχει αποκλειστική προθεσμία. Συνεπώς ακόμη και τώρα υπάρχει χρόνος αρκετός για να βρεθεί λύση.
Δεύτερον, το ίδιο το δημόσιο, δηλαδή τα Υπουργεία που επέλεξαν να κλείσουν το Εργοστάσιο πρέπει να μεριμνήσουν για την απορρόφηση στις υπηρεσίες του Δημοσίου που εδρεύουν στην περιοχή της Κύμης έως και το Αλιβέρι, δηλαδή στις υπηρεσίες που πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ο Δήμος να πάρει όσους πράγματι χρειάζεται. Πέραν αυτών μπορεί να διευρύνει τον κατάλογο των εργαζομένων που θα απορροφήσει μόνο εφόσον του δοθούν extra πιστώσεις για την μισθοδοσία τους και συνάμα να περιορίσει για τα επόμενα χρόνια τους συμβασιούχους. Αυτό σημαίνει ότι εργαζόμενοι Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης θα αναγκαστούν να δουλέψουν ως ανειδίκευτοι παντού όπου υπάρχει ανάγκη. Στην καθαριότητα, στην ανακύκλωση, στις ανταποδοτικές εν γένει υπηρεσίες όπου εξάλλου μπορεί να καλυφθεί το κόστος μισθοδοσίας τους. Όλα αυτά στο μέτρο του δυνατού και εφόσον εξασφαλιστούν επί πλέον πιστώσεις. Αυτές πρέπει να εξασφαλίσει το Κράτος.
Η τοπική κοινωνία δεν είναι αμέτοχη στην μέριμνα για την επίλυση του ζητήματος. Οι εργαζόμενοι είναι μέλη της, είναι συγγενείς, γείτονες συγχωριανοί. Την αλληλεγγύη πρέπει να την δείξουν έμπρακτα αναλαμβάνοντας όλοι μαζί το κόστος αύξησης των τελών στις ανταποδοτικές υπηρεσίες προκειμένου να καλυφθούν ανάγκες μισθοδοσίας των εργαζομένων της Ηλεκτρομηχανικής που θα απορροφηθούν σε αυτές.

Μακάρι λοιπόν να βρεθεί λύση, ακόμη και μέσα από τις διαδικασίες που εξελίσσονται στο πλαίσιο του σύγχρονου πελατειακού και κομματικού κράτους που μας ξαναγυρίζει χρόνια πίσω. Κάτι όμως  μας λέει ότι οι λύσεις θα αργήσουν και δεν θα είναι αποτελεσματικές όσο το ίδιο το κράτος δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου