Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 55 ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 14 ΜΗΝΕΣ;


Είναι ένα ερώτημα, που παραμένει εδώ και πολύ καιρό αναπάντητο. Κανείς δεν γνωρίζει, εκτός απ’ τους υπεύθυνους, που κάνουν πως δεν γνωρίζουν.
Το γεγονός, όμως είναι ότι τα τελευταία χρόνια έγινε μια συνειδητή προσπάθεια απαξίωσης της εταιρείας από όλους τους «αρμόδιους». Ειδικά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο όλοι οι παράγοντες (διοίκηση, υπάλληλοι, συνδικαλιστές) της μητρικής εταιρείας (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα) εργάστηκαν συστηματικά και μεθοδικά με στόχο να καταστήσουν την Ηλεκτρομηχανική εξιλαστήριο θύμα. Θυσίασαν τους 55 της Ηλεκτρομηχανικής, που αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε επίσχεση εργασίας για να πάρουν το πενιχρό επίδομα του ΟΑΕΔ και να θεωρούν την απόλυση λύτρωση από το μαρτύριό τους. Και αυτό για να σώσουν τους 800 δικούς τους υπαλλήλους. Λες κι ήταν δύσκολο μαζί με τους 800 να σώσουν κι άλλους 50 !!!
Αλλά ούτε καν τους απολύουν. Αντίθετα, οδήγησαν τη διοίκηση σε παραίτηση και προσπαθούν τώρα να οδηγήσουν και τους 55 προς αυτή την κατεύθυνση για να μην τους δώσουν ούτε αποζημίωση.
Υπάρχει όμως και μια κατηγορία εργαζόμενων, οι φύλακες, που παρ’ ότι εξαθλιωμένοι ψυχικά και οικονομικά, παραμένουν στις θέσεις τους, στις βάρδιες 24 ώρες το 24ωρο. Αναρωτήθηκε κανείς τι θα γίνει αν αυτοί οδηγηθούν σε παραίτηση; Ποιος θα είναι υπεύθυνος για τη φύλαξη της περιουσίας της εταιρείας;

Κανείς δεν γνωρίζει, γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται. Και γιατί να ενδιαφερθεί; Τώρα πια η Ηλεκτρομηχανική απαξιώθηκε, ξεζουμίστηκε και δεν έχει να τους προσφέρει τίποτα.
Οι εργαζόμενοι των ΕΑΣ και της ΕΛΒΟ είχαν περιέλθει στην ίδια δεινή θέση. Γι’ αυτούς όμως βρέθηκε λύση και πληρώθηκαν, εξοφλήθηκαν και μπορούν ακόμα να ελπίζουν. Η Ηλεκτρομηχανική εξαιρέθηκε με νομικίστικα τερτίπια. Απαγόρευσαν στους υπαλλήλους της ακόμα και να ελπίζουν. Θα δοθεί κάποια λύση γι’ αυτούς;
Ούτε αυτό το γνωρίζει κανείς. Ούτε καν οι πολιτικοί. Γιατί ούτε σ’ αυτούς έχει να δώσει πια τίποτα η Ηλεκτρομηχανική. Τόσα χρόνια ήταν η δεξαμενή, απ’ όπου ψάρευαν ψήφους δήμαρχοι, νομάρχες, βουλευτές και έπαιζαν τα πολιτικά και προσωπικά τους παιχνίδια, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη για δουλειά και μεροκάματο. Τώρα που η δεξαμενή στέρεψε, γιατί έμειναν μόνο 55, άλλοι σφυρίζουν αδιάφορα κι άλλοι, με μικρότερο βεληνεκές, συνεχίζουν την τακτική της χειραγώγησης, πουλώντας ελπίδα σε 55 εξαθλιωμένες οικογένειες.
Αλλά υπάρχει και το κράτος, το υπουργείο Εθν.Άμυνας, που, υποτίθεται ότι, εποπτεύει την Ηλεκτρομηχανική. Ούτε κι’ αυτό γνωρίζει την κατάσταση;
Δεν γνωρίζει ότι η εταιρεία είναι ακέφαλη εδώ και 5 μήνες; Ότι τα λειτουργικά έξοδα τρέχουν καθημερινά; Ότι τα ασφαλιστικά ταμεία και η εφορία κάθε μήνα χρεώνουν την εταιρεία με εισφορές και τόκους; Ότι οι υπάλληλοι διεκδικούν δικαστικά τα οφειλόμενα; Και τίποτα απ’ όλα αυτά δεν πληρώνεται;
Πόσο ακόμα θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Η Ηλεκτρομηχανική έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι μπορεί όχι μόνο να μην είναι ζημιογόνα, αλλά να έχει κέρδη και, το σπουδαιότερο, να δίνει δουλειά σε διπλάσιους και τριπλάσιους άνεργους της περιοχής. Λίγο ενδιαφέρον μόνο χρειάζεται. Και αυτό φαίνεται ότι λείπει.
Γι’ αυτό κανένας δεν γνωρίζει τίποτα. Ούτε σε ποιόν ανήκει η Ηλεκτρομηχανική.
Κανένας δεν δίνει όχι λύση ούτε καν απάντηση.
Μήπως θα πρέπει να τη δώσει κάποιος Εισαγγελέας;
Ένας Κουμιώτης


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου